Μελέτη του Χάρβαρντ δείχνει πως οι ανεμογεννήτριες προκαλούν περισσότερη θέρμανση
Του Δημήτρη Αμπράζη
Μια μελέτη του Χάρβαρντ και μάλιστα από το 2018, έχει δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό Joule και δείχνει πως οι ανεμογεννήτριες προκαλούν σημαντικές αλλαγές στις θερμοκρασίες γύρω τους, αυξάνοντας δραματικά την επιφανειακή θερμοκρασία στις περιοχές που βρίσκονται. Ιδιαίτερα οι μεγάλες ανεμογεννήτριες, προκαλούν τοπικές αυξήσεις στην θερμοκρασία της επιφάνειας της Γης, με την θερμότητα να αναμιγνύεται σε τμήματα της ατμόσφαιρας και να επηρεάζουν τον γύρω χώρο.
Σύμφωνα με την μελέτη, οι ανεμογεννήτριες μεταξύ 100-150 μέτρων, που λειτουργούν τη νύχτα, μπορούν να τραβήξουν θερμότερο αέρα μέχρι και 550 μέτρα σε ύψος, σπρώχνοντάς τον στην επιφάνεια κάτω τους, θερμαίνοντας το έδαφος της Γης. Αυτό επηρεάζει ανθρώπους, φυτά και ζώα που ζουν κοντά τους.
Η μελέτη έγινε για να εξετάσει τις επιπτώσεις εάν οι ΗΠΑ παρήγαγαν όλη τους την ενέργεια από ανεμογεννήτριες. Έδειξε πως η ανάμειξη θερμότερου αέρα με ψυχρότερο, λόγω των τουρμπινών, θα ανέβαζε την θερμοκρασία 0.54 βαθμούς Κελσίου, στις περιοχές που θα βρίσκονταν οι ανεμογεννήτριες. Σε κάποιες από τις περιοχές είδαν πως η αύξηση θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, όπως βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα. Για παράδειγμα, η Νοτιοδυτική Μινεσότα, θα μπορούσε να δει αύξηση μέχρι και 0.8 βαθμούς Κελσίου, λόγω των ανεμογεννητριών.
Η μεγαλύτερη αύξηση στις θερμοκρασίες θα συμβαίνει τις νύχτες.
«H περιοχή του αιολικού πάρκου παρουσιάζει υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες (εικόνα 1α), με περίπου διπλάσια επίδραση θέρμανσης τη νύχτα σε σύγκριση με την ημέρα (εικόνες 1β και 1c). Η θέρμανση ήταν γενικά ισχυρότερη πιο κοντά στο κέντρο της περιοχής του αιολικού πάρκου».
Αυτό δε σημαίνει πως όλες οι μέθοδοι παραγωγής ενέργειας δεν έχουν επιπτώσεις, είτε είναι αιολική ενέργεια, είτε από φυσικό αέριο και από ηλιακή ενέργεια. Αυτή η μελέτη όμως, αξιολογεί τον αντίκτυπο που έχουν οι ανεμογεννήτριες και το κόστος που έχουν στην γύρω ζωή, μαζί με τα υποτιθέμενα οφέλη τους. Μέσω της μελέτης γίνεται μια προσπάθεια να υπολογίσει το κόστος και το όφελος, ώστε να βρεθεί ποια πηγή ενέργειας έχει τις μικρότερες περιαυτολογικές επιπτώσεις. Αυτό γίνεται ώστε να βρουν την βέλτιστη πηγή ενέργειας εκτός του άνθρακα, ώστε να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον.
«Οι κλιματικές επιπτώσεις διαφέρουν σε (τουλάχιστον) δυο σημαντικές διαστάσεις. Πρώτον, ο άμεσος κλιματικός αντίκτυπος της αιολικής ενέργειας είναι άμεσος, αλλά θα εξαφανιζόταν εάν αφαιρούνταν οι ανεμογεννήτριες. Δεύτερον, οι άμεσες κλιματικές επιπτώσεις της αιολικής ενέργειας είναι κατά κύριο λόγο τοπικές στην περιοχή του αιολικού πάρκου».
Όλα δείχνουν πως η επίδραση της θερμότητας των ανεμογεννητριών είναι άμεση και εντοπίζεται εύκολα σε μεγάλο βαθμό, στις περιοχές που τις φιλοξενούν. Η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έχει παγκόσμιο αντίκτυπο και όχι μόνο τοπικό, όπως συμβαίνει με της ανεμογεννήτριες. Βέβαια τα οφέλη προϋποθέτουν πως δεν έχουμε κάψει τα πάντα για να ανοίξουμε χώρο για τις ανεμογεννήτριες.
Μειώσεις εκπομπών της Μινεσότα
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ελέγχου Ρύπανσης της Μινεσότα, η Μινεσότα εξέπεμψε περίπου 150 εκατομμύρια μετρικούς τόνους αερίων θερμοκηπίου το 2016. Χρησιμοποιώντας την ίδια λογική που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση Ομπάμα για να δημιουργήσει το Σχέδιο Καθαρής Ενέργειας, εάν εξαλείφαμε πλήρως όλες αυτές τις εκπομπές στο μηδέν, θα αποτρέψτε μόνο 0,004 βαθμούς Κελσίου μέχρι το 2100, που είναι πολύ μικρό για να μετρηθεί!
Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι η Μινεσότα, αλλά βιομηχανικές περιοχές που έχουν τεράστιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, που έχει θα είχε νόημα να γίνει στροφή σε πιο καθαρή ενέργεια. Όμως, η τοποθέτηση ανεμογεννητριών θα πρέπει να γίνεται με βάση τις ανάγκες κάθε περιοχές και όχι παντού και για όλα.
Από την άλλη, αυτή τη στιγμή η πιο καθαρή ενέργεια είναι η πυρηνική, ενώ έχουμε πλέον τις γνώσεις και την τεχνολογία ώστε να την κάνουμε πλήρως ασφαλή. Την ίδια στιγμή και η υδροηλεκτρική ενέργεια φαίνεται να προσφέρει τρομερές δυνατότητες, χωρίς ιδιαίτερες επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον. Ειδικά για την χώρα μας που έχει τεράστιες δυνατότητες παραγωγής με νερό, θα ήταν πιθανότατα μια πολύ καλύτερη λύση.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Joule.
